Dobry dzień. Dzień dobry :)

To był dobry dzień! I jeszcze się nie skończył! I jeszcze jest plan na resztę :) Wybieramy się do lasu, na nocny harcerski koncert. Mam tylko nadzieję, że komary pójdą grzecznie spać i nie będą nas nękać.

Kiedyś w tym właśnie lesie, jako harcerka, spędzałam mnóstwo czasu. 

Wtedy nikomu nie przyszło do głowy by zwieść nad rzekę nagłośnienie, wybudować scenę i urządzić koncert.

Biwakowaliśmy, a i owszem. Straszyliśmy się po nocach, urządzaliśmy biegi na orientację, paliliśmy ogniska, urządzaliśmy podchody, zawody, nie koniecznie w olimpijskich dyscyplinach, kąpaliśmy się w ubraniach- bezcenne! zdobywaliśmy sprawności... 

Miałam ich kilka, ale najbardziej dumna byłam z Piłkarza :) Stałam na bramce

Rany, czego się nie robiło!

*

  Tydzień mi goni za tygodniem, nie mam czasu tak po prostu przysiąść i pocelebrować chwilę.

Mam za to świadomość pozawalania kilku spraw, braku odpowiedzi na maile... poplątałam się nieco.

Dziś chciałam sobie odbić za kilkanaście szalonych dni, ugrzęznąć z własnej woli w kuchni, skosić trawę, poukładać sprawy. Nie na wszystko starczyło czasu, ale zebrałam kwiaty czarnego bzu, przywiozłam z targu pachnące truskawki na pierwszą w tym roku konfiturę. 

Upolowałam fajną donicę na świeżutką dorodną sadzonkę lawendy.

I tak się rozpłynęłam...

i siedząc sobie przy kompie poczułam coś za bardzo intensywny zapach konfitur pyrkających na gazie. Zalało mi wszystko. Cała kuchenka wypełniła się lepką, aczkolwiek przepysznie pachnącą mazią. 

Ale nic to.

Syrop z kwiatu czarnego bzu udało się za to szczęśliwie nastawić.

Przepis mam od Ani z Gęsiego Zakrętu ( zajrzyjcie koniecznie, świetne miejsce i świetni ludzie ), gdzie miałam niebywałą przyjemność pierwszy raz w życiu go skosztować.

Smak ma niesamowity. 

Przepis podaję, tak też dla siebie, by nie zgubić go więcej.

20-40 baldachów kwiatu czarnego bzu delikatnie wkładamy do naczynia. Grubsze, zielone łodyżki odcinamy

Pyłek, który jest na kwiatach, to jeden z najistotniejszych składników magicznego napoju, dlatego starajcie się go nie otrząsać. 

Przygotowujemy syrop. Na podaną wyżej ilość kwiatu potrzeba nam litr wody, 1 kg cukru i sok z 1 cytryny. Syrop gotujemy i zalewamy kwiaty. Odstawiamy w chłodne i zacienione miejsce na dwa- cztery dni, codziennie mieszając. Po tym czasie przecedzamy i gotujemy. Wlewamy do butelek i pasteryzujemy. 

Wystarczy odrobina by przygotować szklankę i w środku zimy mieć trochę lata

W międzyczasie stuknęła nam rocznica ślubu, piętnasta, jak w mordę strzelił ;)

Zleciało muszę przyznać.

Sami nie wiemy kiedy.

Nie czuję się starą żoną, tak dla jasności :)

Jestem nawet zmotywowana by czuć się coraz młodziej.

Ćwiczę, pilnuję samej siebie, by dobrze jeść, by jak mawia moja trenerka Gosia, być dobrą dla siebie samej, po prostu :)

Jedna z moich podczytywaczek wiernych spytała mnie ostatnio w komentarzu, jak to robię, że mąż zgadza się na zmiany w domu. 

Pani Marzeno, nie ma wyjścia! ;)

I ja czasem przymknę oko na pewne męskie nuance, jak na zdjęciu powyżej ( moja ściereczka sprofanowana bez mrugnięcia okiem)  ;)

Marek z resztą też lubi czasem coś pozmieniać wnętrzarsko, zazwyczaj jak mnie nie ma w domu.

I zazwyczaj się okazuje, że te rozwiązania są naprawdę dobre.

*

P.S. Napisałam tego posta w sobotni wczesny wieczór i zanim zdążyłam go opatrzyć etykietami wyłączyli nam internet 

Finał tytułowego dobrego dnia odbył się w... szpitalu

Czarna rana od szutru i rozdziapa niemała, czyli

5 szwów na kolanie naszej córki.

A i tu mieliśmy szczęście w tym wszystkim, bo na izbie przyjęć przyjmowała nas moja koleżanka,  świetna pielęgniarka i sprawdzony dziecięcy chirurg. 

W-f mamy z głowy do końca roku ;)

No to mówię Wam:

 Dzień dobry :)

---

Ewa